Konkret realisme med svimlande dimensjonar (...) ei skildring og refleksjon rundt verkeleg store tema: sjølvstende og morsbinding, døden, identitet, fiksjon og røynd, forandringar og kommunikasjon."
”Belsvik har en særegen tone; poetisk, sorgmunter, naiv, gammelmodig, reflektert og presis. Belsvik ser barn, og klarer å formulere deres virkelighetsfølelse - i hvert fall slik vi tenker barn opplever virkeligheten.”
Rune Belsvik er fødd i Haugesund i 1956 og oppvokst på Stord. Han bur nå i Randesund ved Kristiansand. Rune Belsvik debuterte i 1979 med Ingen drittunge lenger, som han også fekk Noregs mållags pris for i 1980. For barnebøkene om Dustefjerten har Belsvik fått Kulturdepartementets litteraturpris. Dustefjerten er òg kjend frå barnetimen i NRK. Rune Belsvik blei tildelt Brageprisen 2000 for beste ungdomsbok, og har eit breitt og mykje verdsett forfattarskap bak seg. Han har dikta ei vedunderleg forteljing -Verdas mest forelska par (2001) - for barn og vaksne om kjærleikens magi og utfordringar, og om kva som kan henda når forelskinga skal på utstilling.
”Åtte kapitler om små hendelser og store tanker i Jolvers liv. Fin speiling av et klokt barnesinn, som blant annet lurer på: ”Forandrar eg meg heile tida? (…)Tematisk sett er boka et glitrende eksempel på allalderlitteratur: Den passer for alle skolebarn, kanskje også for noen skoleungdommer. Og den passer for voksne. For man slutter vel aldri å forandre seg?”
–Barnebokkritikk.no
"Det ser så enkelt ut å fortelje på dette viset. Men nett i det syner den sterke forfattaren seg. Bare sjå korleis han fortel om den første forelskinga. Så enkelt, og så komplisert, både i form og innhald."
Når dei vaksne kviskrar snakkar dei om noko viktig, tenker Jolver. Ein dag kviskrar dei om Johnny med hunden. Han har vore i fengsel, og no er han kommen ut igjen. Korfor må vi til fotografen, lurer Jolver på. Han skal ta bilde av oss, seier pappa. Jolver får vita at ein dag er han så forandra at han må sjå på eit fotografi for å hugsa korleis han såg ut.
I åtte forteljingar følgjer vi Jolver i leik, på skulen og i tankane hans.
Når dei vaksne kviskrar snakkar dei om noko viktig, tenker Jolver. Ein dag kviskrar dei om Johnny med hunden. Han har vore i fengsel, og no er han kommen ut igjen. Korfor må vi til fotografen, lurer Jolver på. Han skal ta bilde av oss, seier pappa. Jolver får vita at ein dag er han så forandra at han må sjå på eit fotografi for å hugsa korleis han såg ut.
I åtte forteljingar følgjer vi Jolver i leik, på skulen og i tankane hans.
